Home / Auteurs / Ceetezet

Ik ben geen action coach, geen technical engineer en doe ook niets met risicovolle taxes dit of dat of een paardenstal. Ik ben wél de schrijver Wim Coster, in het…
Lees meer

Als een echte historicus loopt Kiekes Agterom constant achter de feiten aan. ‘Check, check, doublecheck,’ zou hij zeggen als hij Engels sprak. Maar Kiekes spreekt geen Engels, geen woord. ‘Ik…
Lees meer

De kinderverhalen- en liedjeschrijver Wim van den Hoeck is een man die methet schrijden der jaren steeds meer het speelse (‘het ludieke’ mag hij zelf graag zeggen) in zichzelf ontdekte…
Lees meer

Voor de in het enige flatje te Blalo woonachtige vertaler uit het Russisch Klaas Kampvuur (ps. Koctëp) verwijzen wij ook naar de inleiding over de tot voor kort gemankeerde journalist…
Lees meer

Een poging tot gesprek Op een zonnige zomerse dag doen wij, naar al spoedig zal blijken tevergeefs, een poging tot gesprek met de liefhebber-historicus en oud-hoofdonderwijzer Naet van de Kous.…
Lees meer

Over Willem H. Molenaar moeten wij - tenminste, als het gaat om zijn publicaties - helaas kort zijn. In de loop van enkele tientallen jaren schreef hij verschillende historisch getinte…
Lees meer

Een voornaam lijkt hij niet te hebben, al heet hij Toine. Iedereen noemt hem gewoon T. Walet. Of eigenlijk moeten we zeggen ‘noemde’. Want na zijn eerste uitgebreide artikel in…
Lees meer

Gasten van verschillende pluimage.
Lees meer

Ceetezet

‘Ach ja,’ verklaart de voor het grote publiek nog anonieme Ceetezet, wij benoemden hem op eigen kracht reeds tot dichter- filosoof, ‘de een heeft plotseling de onbedwingbare lust tot het doen van een zestiggradenwasje, de ander houdt sierwormen of kweekt sanseveria’s, ik mag graag spelen met de taal, zoals de taal soms ook speelt met mij.’

Hij, Ceetezet dus, wil er nu wel eens mee naar buiten komen en zijn ‘dichtsels’ en ‘schrijfsels’, zoals hij ze zelf in de regel noemt, prijsgeven aan de wereld. ‘Deze week nog,’ illustreert hij dat spelen van de taal met hem, ‘schreef ik een mailtje aan een vriend, die in de buurt van Praag verpoosde aan de Moldau, samen met zijn geliefde. Hij had het naar zijn zin, en zeer terecht, ook gezien de bijgevoegde foto, maar toch verlangde hij tegelijkertijd naar zijn woonplaats om daar weer fijn muziek te kunnen gaan maken met zijn maten. “Wees waar je bent”.’ mailde ik hem onverwijld terug en zo had de taal weer met mij gespeeld. Want was dit niet een voorbeeld van het leven in het “hiernumaals”, zoals humanisten dat propageren? Het bewijst trouwens ook maar weer eens wat ik pas op latere leeftijd ontdekte, namelijk dat ik eigenlijk altijd al humanist ben geweest.’

Ceetezet laat dit besef nogmaals indalen bij zichzelf. ‘Mag ik het gesprek beëindigen,’ vraagt hij dan, alsof hij zich enigszins betrapt voelt. ‘Het gaat niet om mij als persoon, maar om de gedachte, in welke vorm ook gegoten.’

Wij respecteren zijn verzoek, temeer, daar hij zich naar onze bescheiden mening al voldoende heeft gepresenteerd aan zijn beoogd publiek. Wij laten hier verder buiten beschouwing dat hij, evenals de vertaler Willem Kampvuur, woonachtig is in het enige flatje van het altijd boeiende Blalo; zij het op de begane grond en met een eigen tuintje, waar hij bij voorkeur sperziebonen en watermeloenen teelt.

Op wat eenmalig is

het mist in mij

het is voorbij

Haiku’s in de nacht. Een cyclus

DNA, ID en DI of Wie schrijft die blijft

De gedachte

Blij

Als Jij